دل نوشته های من

من برگشتم با همون اَخم وتَخمبا همون خنده هامانند قدیم،به مثل گذشته هامن هنوز همونم پر از دیوانگی و جنونمچرا که،عشق تو ریشه کرده توی خونممن هستم که بودمکه برایت شعر می سرودمبا عشق با همه ی وجودمبغل برایت می گشودماز برای تو من آمدمو دیدمت از دورپُر حرارت و پرشوربا چشمانی وسیع و پرنورتو هم همان بودیشاد و خندوندیونه و مجنونمثل همیشه با عشق مفتونوقتی مرا دیدیناگهان خندیدی خنده ات برای چه بود؟نمی دانم ...من دستت را گرفتم نرم بود و لطیفزیبا بود و ظریف مثل آن وقتها امادیگر نداشت گرمابوسیدم تو را تو هم بوسیدی مرااما بوسه هایت مثل همیشه گرم و عاشقانه نبودانگار احساست صادقانه نبودبوییدم تو را ولی...بوی عِطر شیرین تنتمغلوب بوی عِطر تلخ پیراهنتشده بوده و نگاه گرم و سوزان طلوع چشمانتبه غروبی غمگین و سرد تبدیل شده بوداما تو هنوز برای من همان بودیهمان آرام جان من درجهان بودیجلیل میاحی + نوشته شده در  دوشنبه سیزدهم آذر ۱۴۰۲ساعت 12:30&nbsp توسط جلیل متفرقه (میاحی)  |  دل نوشته های من ...

تن من از بیدلی،بیچاره بوددل من پی عشق،آواره بودزندگی رویا در ،خاطره بودزندگی دایره در ،دایره بودکه ناگه سخنی آمد میاننه از لب بود و نه از دهانهرگز کلامی شنیده نشد امّااز دو چشم و دل آمد بیان این سخنِ دل است و مُژِگاناندرونش هست رازی نهانکه گفته سخن باشد باکلام؟!مگر چشم و دل را بود زبان؟ جلیل میاحی + نوشته شده در  دوشنبه سیزدهم آذر ۱۴۰۲ساعت 18:5&nbsp توسط جلیل متفرقه (میاحی)  |  دل نوشته های من ...

عشق راز بزرگ جهان استپر از شادی و فغان استآنکه پی بِرَد به راز عشقکویرش، غرقِ باران استو هر کس نفهمد آن سِرّ رابهارش، درگیر بوران استعجایب بر زمین بسیارند امّاعشق موهّبت عجیب زمان استجلیل میاحی + نوشته شده در  سه شنبه چهاردهم آذر ۱۴۰۲ساعت 17:0&nbsp توسط جلیل متفرقه (میاحی)  |  دل نوشته های من ...

دل نوشته های من ...